တစ္ကယ္လို႔
ျမစ္ေတြက စကားေျပာတတ္တယ္ဆုိပါစို႔
ေက်ာက္တုံးေတြကို ထိုးခြဲ
ဘယ္ေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲ
စီးဆင္းခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပၾကလိမ့္မယ္..

ပင္လယ္ဟာလည္း သူ႔အာေခါင္ကိုဆြဲဖြင့္
လမိုက္ညတိုင္း ေဆြးေျမ့ေၾကကြဲစြာ
သူ႔ရဲ႕ EOS နတ္ဘုရားမကို တမ္းတရင္း
ေအာ္သံေပးတတ္ရဲ႕..

ေရွ႕တန္းကျပန္လာတဲ့ စစ္သူရဲတစ္ေယာက္လို
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
ေႏြးေထြးစြာ ဆီးႀကိဳမယ့္ ေအာင္ပြဲစံအၿပဳံးပန္းတစ္ပြင့္ကို
ငံ့လင့္မိတယ္..

ငါျမတ္ႏိုးစုံမက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဓားတစ္လက္ေရ
ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ
တစ္ျခားစစ္သည္တစ္ပါးနဲ႔ အဆင္ေျပပါရဲ႕လား?
မင္းမပါတဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာေတာ့ သိပ္ လက္,မေတြ႕ လွဘူး..
ေသြးေစးကပ္ေနတဲ့ငါ့လက္ထဲ မင္းရွိရင္
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ..
တိုက္ပြဲတိုင္းႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕..

ဝရမ္းေျပးတစ္ေယာက္ေရ
‘အိမ္’ တစ္လုံးကို ငတ္မြတ္ဖူးပါရဲ႕လား?
သင့္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ခဲ့ၿပီေလ..
ေနဆယ္စင္းကႏၱာရထဲက လူတစ္ေယာက္လို
အရိပ္ ဆိုတာကို
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ငတ္တယ္..

လိုခ်င္တာကို ရယူႏိုင္ခ်င္းဟာ
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ဆိုရင္
လိုခ်င္ရက္နဲ႕ စြန္႕လႊတ္ႏိုင္ျခင္းဟာ
စစ္ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးပဲေလ…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါရဲ..ရင့္ ခဲ့တယ္…
မင္းမရွိတဲ့ သီဟာသနဟာလည္း
ဖုန္းဆိုးေျမတစ္ခုသာသာပါပဲေလ..
စကားလုံးေတြနဲ႔ ေျဖသိမ့္ေနျခင္းမဟုတ္တာေတာ့
မင္းသိေအာင္ ရွင္းမျပေတာ့ပါဘူး..