ေမေမက ေဖေဖဟာ စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီးေရးသည္လို႔ဆိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ သူဘာေရးတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။
ေဖေဖက ေမေမ့ကို တစ္ညေနလုံးဖတ္ျပေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဘာဆိုလိုသည္ကို ေမေမတကယ္သိပါစ။
ေမေမဟာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ ပုံေတြေျပာတတ္တယ္။ ေဖေဖဟာ အဲဒါမ်ိဳးမေရးတာ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အံ့ပါရဲ့။
ေဖေဖဟာ သူ႕အေမထံမွ ဘီလူးေတြ၊ နတ္သမီးေတြ၊ မင္းသမီးေတြအေၾကာင္း ပုံေကာင္းေတြကို မၾကားခဲ့ရဘူးတဲ့လား။
ေဖေဖဟာ အဲဒါေတြကုိ ေမ့ကုန္ၿပီတဲ့လား။
မၾကာခဏ ေဖေဖဟာ ေရခ်ိဳးဖို႔ေနာက္က်တဲ့အခါ ေမေမကအခါတစ္ရာမက သြားေခၚရတယ္။
ေမေမကေတာ့ ေစာင့္ၿပီးွထမင္းဟင္းေတြေႏြးထားရတယ္။
ေဖေဖကျဖင့္ တစ္ေရးတည္းေရးကာ ေမ့ေနတာပဲ။
ေဖေဖဟာ စာအုပ္လုပ္တမ္းခ်ည္း အစဥ္ကစားေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေဖေဖ့အခန္းကို သြားကစားရင္ ေမေမက လာေခၚၿပီး ဆုိေတာ့တာပဲ။ ‘ဟဲ့ လူရႈပ္ကေလး။’
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းကေလးေအာ္မိရင္ ေမေမဆိုတယ္။ ‘ဟဲ့ေကာင္ကေလး နင့္အေဖ အလုပ္လုပ္ေနတာ မသိဘူးလား။’
စာတစ္ေရးတည္းေရးေနတာ ေပ်ာ္စရာလိုက္လို႔။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဖေဖ့ ကေလာင္၊ ခဲတံစသည္ကိုကိုင္ၿပီးေတာ့ သူ႔လိုပဲ က ခ ဂ ဃ င စသည္ ေရးေသာအခါ ေမေမဟာ ဘာျပဳလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးရတာလဲ။
ေဖေဖသာေရးရင္ ေမေမတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူး။
ေဖေဖဟာ စာရြက္ေတြတစ္ပုံႀကီး ျဖဳန္းတီးပစ္တဲ့အခါ ေမေမဘယ္လိုမွမေျပာဘူး။
ကၽြန္ေတာ္သာ စာတစ္ရြက္ေလာက္ယူၿပီးေတာ့ ေလွလုပ္ပါရင္ ေမေမဆိုတာပဲ။ `လူကေလး တယ္ဒုကၡေပးတာကိုး။’
ေဖေဖဟာ စာရြက္ေတြ အထပ္လိုက္အထပ္လိုက္ အနက္ရာေတြ ႏွစ္ဘက္ အျပည့္ေရးၿပီး ျဖဳန္းတီးပစ္တာကိုေတာ့ ေမေမ ဘယ့္ႏွယ္သေဘာရပါသလဲ။
မွတ္ခ်က္။ ။ အထက္ပါကဗ်ာကို အမ်ားသူငွာ ခံစားေစလုိေသာေေၾကာင့္ ေမာင္ျဖဴ၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသုဝဏ္ ေရးသားေသာ ရာဘင္ျဒာနသ္ တဂိုးစာပေဒသာ ဆန္းစေသာ္တာ ကဗ်ာစုမွ ကူးယူတင္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
1 comments:
ဒီဟာေလးေကာင္းတယ္
-ဂ်စ္တူး
Post a Comment