တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း
ဆိုက္ကပ္
ထြက္ခြာ
ေၾသာ္…..
ငါ့ဘူတာအုိေတာင္
အသက္ရေနၿပီ။
မင္းကေတာ့ ေျပးလႊားဆဲ
ဘူတာေတြ႕တိုင္း ဆိုက္မယ္ဆိုတဲ့
အေတြးနဲ႔....
ကပ္ခ်င္ကပ္ ခြာခ်င္ခြာ
အားလုံးမင္းသေဘာပါ
ဒါေပမယ့္
ငါ့အျဖဴေရာင္ ဘူတာ
မစြန္းထင္းပါေစနဲ႔။
အတိတ္၊
ပစၥုဳပၸန္၊
အနာဂတ္၊
အႏုိင္၊ အ႐ႈံး
အားလုံး ဒီသံလမ္းေပၚမွာေျပးလႊား
မ်က္လွည့္ျပသလိုပါလား....
မင္းေနာက္ေက်ာမွာ
မွတ္တိုင္ေတြ ၾကက္ေျခခတ္ေတြခ်န္ခဲ့
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ ေအးျမတဲ့ဘူတာမွာ
မင္း...ေမွးစက္ႏုိင္ပါေစ။
အဆုံးမရွိတဲ့
ဒီမ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြေပၚမွာ
ဝိဥာဥ္မခမ္းသေရြ႕
ဆက္ခုတ္ေနဦးေပါ့။
4 comments:
ဒီ၀ိုင္းေရ... ေနာက္ဆံုးကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ျကိုက္တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ ဘူတာနဲ့ရထား ။ ေကာင္း၏ ။ ဆက္ေရး ။ ဒါနဲ့ ဘူတာနဲ့ရထား ပို့စ္ဒ္ေဘးက ပံုေလးက ဘယ္ကရလဲ ။ ျကိုက္လို့ ။
အခ်ိန္တန္ရင္ ေအးၿမတဲ့ အဲဒီအၿဖဴေရာင္ ဘူတာတြင္ ထိုရထား ဆုိက္ေရာက္နိုင္ပါေစ..လို ့ ရထားအတြက္ေကာ ဘူတာအတြက္ပါ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါ၏ :D
ဘူတာႀကီးကို ရထားကျပန္ေျပာတယ္ တဲ့ ခင္ဗ်ားက ရပ္ၿပီးေအးေဆးေလးေနရတာ က်ဳပ္ကသံလမ္းႀကီးကို ခြၿပီး ေလွ်ာက္ေျပးေနရတာ လို႔ -ဟီး- အဲ့လိုဖတ္ဘူးတယ္လို႔ ေျပာတာပါ- :P
haha..thanks for all of ur comments..
Post a Comment