လူၿပိန္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း
အျမဲတမ္းေတာက္ေနတဲ့ ေနတစ္စင္းရွိတယ္။
လူၿပိန္းမွမဟုတ္ဘူး
ဆိုက္ကားသမား…..
ေလယာဥ္မႈး…..
သူေဠး…..
ကူလီ…
ကေလး….
လူႀကီး…
လူမွန္ရင္ အႏုပညာေတာက္ေလာင္မႈရွိတယ္
ေသေတာ့လည္းဒါနဲ႔အဆုံးသတ္
အခိုက္အတန္႔ အပိုင္းျခားေလးမွာ
တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့
ခံစားမႈ၊
အေတြးအေခၚ၊
စိတ္ကူး၊
အနုစိတ္မႈ၊
ျခယ္မႈန္းမႈ၊
တင္ဆက္မႈ၊
ဖန္တီးမႈ
အႏု အရင့္ကိုလိုက္ၿပီး
မီးေတာက္
အေရာင္ေျပာင္းသြားတယ္
ဘယ္လိုခံစားလဲ၊ တင္ဆက္လဲ?
စုတ္တံကိုင္္တဲ့လူက အေရာင္ေတြနဲ႔…
စကားလုံးကိုင္တဲ့လူက စာသားေတြနဲ႔….
သံစဥ္ကိုင္တဲ့လူက အနိမ့္အျမင့္ေတြနဲ႔….
အိုင္းစတိုင္းက ရီေလတီဗတီနဲ႔
ရွိတ္စပီးယားက ရုိမီယို၊ ဂ်ဴးလိယက္္နဲ႔
ဗင္ဂိုးက ေနၾကာပန္းခင္းနဲ႔
မိုးဇက္က ေတးသြားန႔ဲ
ဘာမွမတတ္တဲ့လူက ရင္ဘတ္နဲ႔….
အဲဒီလို ခံစားတင္ဆက္တယ္။
ဖန္တီးၿပီးသားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ဒီပံုစံအတုိင္း
ခံစားၿပီးသားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ဒီပံုစံအတုိင္း
ျပန္မရဘူး…
အဲဒီတည္ေဆာက္တဲ့ အခိုက္အတန္႔
စ်ာန္ရတဲ့ စကၠန္႔ေတြပဲ တန္ဖိုးရွိတာ…
ေသခ်ာတာက အလြတ္က်က္ထားတဲ့
သီအိုရီေတြ၊
ေဖာ္ျမဴလာေတြ၊
အီေကြးရွင္းေတြနဲ႔
ေဘာင္ခတ္လို႔မရဘူး….
ခံစားသူနဲ႔ ဖန္တီးသူ
အႀကိဳက္ခ်င္းတူရင္
ခံစားခ်က္ခ်င္းတူရင္
ၿပီးၿပီ။
အဲဒီလူၿပိန္းက သူ႔အႏုပညာကို
မာကတ္တင္းမဆင္းဘူး…
တန္ဖိုးမသတ္မွတ္ဘူး
လိုခ်င္ရင္ေတာ့
အလကားေပးတတ္တယ္…
အမွားရွိလို႔ေစတနာနဲ႔ ေထာက္ျပရင္လက္ခံတယ္
ဆဲစာေရးတိုင္း အနုပညာမဟုတ္သလို
ခ်ီးမြမ္းတိုင္းလည္း အႏုပညာမေျမာက္ဘူး…
ေျမွက္တိုင္းသာ က, ရရင္
လူၿပိန္း ေရခဲကပ္ရမယ္….
ေျခာက္တိုင္းေၾကာက္ရင္လည္း
ရွင္လ်က္ အေခါင္းထဲေရာက္ေနလိမ့္မယ္….
ေသခ်ာတာကေတာ့ လူၿပိန္းရဲ့ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း
အျမဲတမ္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ အႏုပညာၾကယ္(ဝါ)ေနတစ္စင္းရွိတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ လူၿပိန္းတစ္ေကာင္ရဲ့ သန္းေခါင္ယံအႏုပညာရွင္းတမ္း…..
0 comments:
Post a Comment