ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေလ မုိင္ေတြကိုခ်ဳံ႕
ေျမပုံေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း
ထိုၿမိဳ႕ကို လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္ခ်င္ရဲ့...
မျပည့္စုံတဲ့ဘဝ
လိုတမရတဲ့ဘဝထဲ
မလာပါနဲ႔လို႔လည္း မေျပာရက္ဘူး..
မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိရက္နဲ႔လည္း
လိုခ်င္တယ္
အေမရယ္
ထမင္းဆီဆမ္း တစ္ပန္းကန္ေလာက္
ကၽြန္ေတာ့္ လမင္းဆီကေတာင္းေပးပါဗ်ာ....
ေသြးေအးလြန္းတဲ့ရက္ေတြ
ေရခဲေတာင္ေပၚကေပ်ာ္က်လာရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ကို
တုိက္စားသြားတယ္။
တစ္ကိုယ္လုံး ခိုက္ခိုက္တုန္လို႔ေပါ့။
ေန႔နဲ႔ည မွားေနတာလည္းမ်ားၿပီ...
ဒါေတာင္ အလင္းငတ္တုန္း။
“လြမ္းတယ္....” ဆိုတဲ့
စကားလုံးထက္ေကာင္းတာရွိရင္
ကၽြန္ေတာ့္ အဘိဓာန္ထဲမွာ
ေရးမွတ္ထားလိုက္မယ္။
တစ္ေန႔ေန႔မွာ
သူမကို
ရြတ္ျပလိုက္ဖို႔ေပါ့။
2 comments:
ဒီကဗ်ာကို အေတာ္ေလး ၾကိဳက္တယ္ း)
ဒီ၀ုိင္း ရင္ထဲမွာ အဲဒီ “သူမ” ဆုိတာ တကယ္ရွိလားဟင္ ?
ကဗ်ာေလးက ေကာင္းပါတယ္။
Post a Comment